Περί των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης (σε ύφος προεκλογικού φυλλαδίου)

Καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, υποψιάζομαι ότι οι προεκλογικές εκστρατείες θα επικεντρωθούν, γι ακόμη μια φορά, στα στερεότυπα των τελευταίων χρόνων. Οι υποψήφιοι, σχεδόν όλοι τους ορισμένοι από τα κόμματα από τα οποία προέρχονται, θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα ξεχάσουν την κομματική τους ταυτότητα για να δουλέψουν για το καλό του δήμου. Οι περισσότεροι μάλιστα θα μας πούνε ότι η πολιτική και οι ιδεολογίες δε χωράνε στα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το τραγελαφικό είναι ότι θα δούμε υποψηφίους να στηρίζονται από τους πιο παράξενους κομματικούς συνδυασμούς: ΚΚΕ-ΝΔ, ΣΥΝ-ΛΑΟΣ-ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΛΑΟΣ, ΚΚΕ-ΛΑΟΣ, κλπ. (Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει.)

Στην πραγματικότητα όμως αυτό που συμβαίνει δεν είναι ότι οι υποψήφιοι δεν έχουν πολιτική/ιδεολογική ταυτότητα. Είναι ότι η ιδέα του Δήμου επιχειρηματία, πνευματικού καθοδηγητή, ρυθμιστή της τοπικής οικονομίας είναι τόσο διαδεδομένη που μοιάζει πια αυτονόητη. Οι ψηφοφόροι, συμβιβασμένοι δυστυχώς με αυτή την πραγματικότητα, θα καθορίσουν πιθανότατα την ψήφο τους με βάση τα γνωστά θλιβερά κριτήρια που χρησιμοποίησαν σε όλες σχεδόν τις αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων:

1. Καθαρά κομματικά: Υποστηρίζω τον υποψήφιο που στηρίζεται από το κόμμα που ανήκω. (Αυτοί που ακολουθούν αυτό το κριτήριο, βρίσκονται πολύ συχνά στη θέση να υποστηρίζουν υποψηφίους που αντιπαθούν – πολιτικά ή και προσωπικά – όντας ουσιαστικά θύματα της νοοτροπίας του «στρατιώτη του κόμματος»).

2. Κεντρικής πολιτικής σκηνής: Υποστηρίζω τον υποψήφιο της Ν.Δ. για να στηρίξω την κυβέρνηση ή, αντίστοιχα, καταψηφίζω τον υποψήφιο της Ν.Δ. για να διαμαρτυρηθώ για της επιλογές της κυβέρνησης. Το «Ν.Δ.» και «κυβέρνηση», μπορούν εδώ πολύ εύκολα να αντικατασταθούν με «ΠΑΣΟΚ» και «αξιωματική αντιπολίτευση», αντίστοιχα, ανάλογα με την περίπτωση.

3. Ρουσφετολογικά: (Πανάσχημη λέξη) Υποστηρίζω τον τάδε υποψήφιο, γιατί μου υποσχέθηκε ότι θα με προσλάβει (εμένα προσωπικά ή κάποιο κοντινό μου πρόσωπο) σε κάποια υπηρεσία του Δήμου, θα με «εντάξει» στο τάδε πρόγραμμα, θα επιχορηγήσει την επιχείρησή μου κλπ.

4. Κοινωνικά: Υποστηρίζω τον τάδε υποψήφιο γιατί είναι καταξιωμένος δημοσιογράφος, γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, καθηγητής κλπ. «Για να κατάφερε τόσα στη ζωή του, κάτι θα ξέρει…» (Εδώ βέβαια μπαίνουν και τα αισθητικά κριτήρια – το σύνδρομο της/του Σταρ Ελλάς.)

5. Μεταφυσικά: (‘Φρούτο’ των τελευταίων χρόνων) Υποστηρίζω τον τάδε υποψήφιο γιατί έχει τις ίδιες μεταφυσικές αντιλήψεις με μένα – σε αντίθεση κυρίως με τον αντίπαλο υποψήφιο. Εδώ ανήκει και η καταψήφιση, ή η υπερψήφιση, ενός υποψηφίου γιατί αυτό μου ζήτησε ο αρχηγός της εκκλησίας που ανήκω, ο πνευματικός μου κλπ.

6. Οικογενειακά: Ιδιαίτερα στους μικρούς δήμους, υποστηρίζει κανείς υποψηφίους που είναι μέλη της (ευρύτερης) οικογένειάς τους.

7. Τοπικά: Υποστηρίζω κάποιον υποψήφιο ανάλογα με τη θέση που θα πάρει σε κάποιο ζήτημα αποκλειστικά τοπικού ενδιαφέροντος (καινούριο πάρκινγκ, πεζοδρομήσεις συγκεκριμένων οδών, κλπ.)

Δεν είναι ώρα επιτέλους να αναζητήσουμε υποψηφίους που θα έχουν συγκεκριμένες ιδέες και πολιτικές; Όταν λοιπόν σας πλησιάσει κάποιος υποψήφιος στο Δήμο ή την κοινότητα που ψηφίζετε, προτείνω να σκεφτείτε καλά πριν του εμπιστευτείτε την ψήφο σας.

Είστε σίγουροι/ες ότι συμφωνείτε με ένα Δήμο-επιχειρηματία (μέχρι και ιδιοκτήτη εστιατορίων μπορείτε να βρείτε), με ένα Δήμο πολιτιστικό καθοδηγητή (ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος των πνευματικών κέντρων και των δημοτικών ραδιοφώνων), με ένα Δήμο-ρυθμιστή της οικονομίας (ούτε θέλω να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με τα απίστευτα ποσά των επιχορηγήσεων), με ένα Δήμο-γραφειοκράτη (με υπηρεσίες που ούτε ο Κάφκα δε θα μπορούσε να φανταστεί); Αν η απάντηση είναι θετική, τότε ΟΚ. Αν όμως βαρεθήκατε αυτό το σκηνικό, ψάξτε τον υποψήφιο που έχει τα κότσια να γυρίσει την πλάτη στο σοσιαλιστικό εφιάλτη της σημερινής αυτοδιοίκησης.

Over and out.