Τα οικονομικα της (μη) απεργιας

Δεν υπαρχει αμφιβολια οτι σημερα αυτοι που εργαζονται την ωρα που αλλοι απεργουν ειναι λαθρεπιβατες (ή δωρεαν επιβατες κατα Ροαρκ). Μοιαζουν λιγο με τα ατομα που στα σχολεια μενουν μεσα στην ταξη οταν οι αλλοι κανουν αποχη. Παριστανουν το καλο παιδι στον εργοδοτη, αλλα συμμετεχουν στα οφελη που κερδιζουν συλλογικα οι εργαζομενοι με την απεργια. Τα κινητρα τους να το κανουν αυτο, μοιαζουν πολυ με το διλημμα του φυλακισμενου. Ο καθενας εχει κινητρα να γινει απεργοσπαστης, αλλα αν γινουν ολοι απεργοσπαστες τελικα χανει ολη η ομαδα! Οι απεργοι λοιπον προσφερουν μια θετικη εξωτερικη επιρροη στον απεργοσπαστη, ο οποιος το εκμεταλλευεται για να βγαλει το κατι παραπανω. Γιαυτο οι απεργοσπαστες ζημιωνουν την απεργια και για αυτο περιφρονουνται και συχνα τρωνε και ξυλο στην Ελλαδα!

Οσα και να ειναι τα κριματα τους, πρεπει ειναι σαφες οτι η βια δεν ειναι η απαντηση σε αυτο το φαινομενο! Κανεις δεν μπορει να εμποδιζει με την βια τον αλλο να κανει την δουλεια του. Καμμια "κοινοτητα" δεν μπορει να νομιζει οτι μπορει να ελεγχει τις πραξεις των ατομων που την αποτελουν, κανενας αυτοκλητος αρχηγισκος και εργατοπατερας δεν μπορει να το παιζει δικτατορας. Τα ατομα που δεν απεργουν, ισως εκμεταλλευονται το φαινομενο που περιγραψαμε, ισως απλα δεν συμφωνουν με τους ορους της απεργιας (οπως δεν θα συμφωνουσε κανεις λογικος ανθρωπος με τα αιτηματα των ναυτεργατων τωρα), ισως καποιος πραγματικα λυπαται τους αποκλεισμενους κατοικους των νησιων... δεν εχει σημασια. Ειναι δικαιωμα τους. Αν οι απεργοι θελουν να τους τιμωρησουν, η βια δεν μπορει να ειναι μεσα στις επιλογες τους, σε μια ελευθερη δημοκρατικη χωρα! Μια τιμωρια, ειναι η περιφρονηση των απεργοσπαστων στον χωρο εργασιας. Μαλιστα αν οι απεργοι πεισουν την κοινωνια για το δικιο τους, θα μπορουν να περισουν και την υπολοιπη κοινωνια να περιφρονει τους απεργοσπαστες... Μια καλυτερη λυση ομως για τιμωρια, θα ηταν να καταργηθουν οι συλλογικες συμβασεις εργασιας. Ο μισθος θα καθοριζεται κατα περιπτωση, ετσι οι απεργοι θα μπορουν να ζητουν αυξησεις μονο για οσους απεργησαν, οχι και για τους απεργοσπαστες.

Ετσι θα ειναι ξεκαθαρα τα κινητρα και θα εξαφανιστουν οι εξωτερικοτητες. Οποιος πραγματικα πιστευει οτι εχει δικιο και οτι ο εργοδοτης τον εκμεταλλευεται, απεργει τοσο, οσο ο εργοδοτης να καταλαβει οτι ζημιωνεται πολυ απο την ελλειψη του συγκεκριμενου εργατη. Αντιθετα οποιος απλα παπαρολογει και θελει μονο να εκβιασει για να φαει τους κοπους αλλων, απλα δεν θα απεργησει γιατι θα ξερει οτι ο εργοδοτης δεν θα πληγει καθολου... Προφανως στο συστημα μπορουν να δημιουργηθουν και συμμαχιες, συμμαχιες των ατομων που θεωρουν οτι ολοι αδικουνται για να πιεσουν ομαδικα τους εργοδοτες. Αλλα αυτες οι συμμαχιες θα ειναι αυστηρα εθελοντικες, κανεις δεν ειναι υποχρεωμενος να κανει απεργια. Και βεβαια ετσι αυξανονται και τα κινητρα των εργαζομενων να γινουν παραγωγικοι.

Ισως ο μηχανισμος που περιγραφω δεν ειναι ο καλυτερος, ισως υπαρχει ενας αλλος. Το σιγουρο ειναι οτι οι εργαζομενοι πρεπει να αναζητησουν τροπους να διεκδικουν τα αιτηματα τους, χωρις να εκβιαζουν και χωρις να παραλυουν την χωρα...