Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2005

Rory Gallagher: the legend lives on...



Στις 22 Οκτωβρίου , δηλαδή περίπου σε μια βδομάδα από σήμερα μια χούφτα παλιοί φίλοι και συνεργάτες του Ρόρυ Γκάλαχερ οργανώνουν συναυλία για να τιμήσουν τη μνήμη του στη Γλασκώβη...

Θυμάται άραγε κανείς σήμερα τον Ρόρυ, ή έσβησε κι αυτός στις στις τελευταίες ανταυγιες του λυκόφωτος της παλιάς ροκ σκηνής; Ταξιδάκι στην ακρη της νυχτας, in to the end of the night όπως θα λεγε κι ο Morrisson, η σιωπή που σκεπάζει τις παλιές κιθάρες καθώς solo και ακόρντα του παρελθόντος αντηχούν ακόμα σα φαντάσματα του χτες πάνω από ερειπωμένα στέκια και περασμένες εποχές, σ¨αυτήν την endless night....

Well i ll tell u a story of whiskey and mystique and men... Ρόρυ Γκάλαχερ κυρίες και κύριοι, ο Ιρλανδός τραγουδιστής που εκθρόνισε τον πολύ Ερικ Κλάπτον από την πρώτη θέση και ανακηρυχθηκε ΄΄Melody Maker s Top Musician of the Year¨..Κιθαρίστας, στιχουργός, τραγουδιστής μ¨εκείνη την βαθιά φωνή γεμάτη πόνο, έκσταση και πάθος...

Σαν παραμυθι ακούγεται πια, ένας μοναχικός τροβαδούρος χαμένος σε κόσμους αλκοόλ και δυνατών προβολέων να περιδιαβαίνει ολο τον κόσμο πάνω στο φορτηγάκι του just with a handful of songs...Αgainst the grain, Tattoo , Photo finish, Blue Print, Deuce...Πούλησε 30.000.000 δίσκους κι όμως γυρνούσε ακόμα από συναυλία σε συναυλία μ εκείνο το χιλιοφορεμένο τζάκετ.Τελειομανής και παθιασμένος δεν συμβιβαζόταν με εμπορικές και εύπεπτες μελωδίες... " When I listen to something, I like to be taken out of my seat and thrown across the room. I like guts, a good drive, which can include gentle stuff too. If it sounds good and feels good, that's it.


Το αλκοόλ και η αστατη ζωή ήταν τελικά η αίτία του χαμού του. Έζησε γρήγορα σαν αστραπή πέρασε από τις μετροπόλεις του κόσμου, μέσα από blues και rock φωτεινές λεωφόρους και τελικα μια καλοκαιρινή βραδια εφυγε ετσι απλά, τρεμάμενη φιγούρα, ποιητής και επαναστάτης, ρομαντικός ιδεολόγος, κρατημενος μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας τα εξώφυλλα των φυλλάδων και το σάπιο κόσμο των φτηνών ποπ ειδώλων της μιας βραδιάς...

Πώς μου ήρθε να τα γράψω όλα αυτά; μη με ρωτάτε, είνα βραδάκι εδώ στην Αγγλία, πανσέληνος με φόντο τα ατέλειωτα λιβάδια που λαμπυρίζουν στο παιχνιδιαρικο σεληνόφως - κι έτυχε να ακούω τις νότες του Shadow Play...έτσι απλά....

In the flinty light, it's midnight, and stars collide
Shadows run, in full flight, to run, seek and hide
I'm still not sure what part I play,
in this shadow play, this shadow play
In the half light, on this mad night, I hear a voice in time
Well, I look back, see a half-smile, then it's gone from sight
Won't you tell me how I can find my way?
In this shadow play, this shadow play
In this shadow play, this shadow play
Sounds come crashing, and I hear laughing
All those lights just blaze away
I feel a little strange inside A little bit of Jekyll, a little Mr. Hyde
Sounds come crashing, can I hear laughing? All those lights just blaze away
I feel a little strange inside A little Dr. Jekyll, a little Mr. Hyde
Thoughts run wild, free as a child, into the night
Across the screen a thin beam, of magic light
Things they just don't look the same In this shadow play, this shadow play
Shadow play, shadow play
I can't run away from this shadow play Shadow play, shadow play

9 σχόλια:

S G είπε...

πραγματικα ωραιος τυπος ο Ρορυ. Ειχε κατι το αυθεντικο που δεν βρισκεις συχνα σε μουσικους (σοβαρα ειχε πουλησει 30 εκ. ??)

lkrory21 είπε...

Τον θυμόμαστε τον θυμόμαστε γιαυτό τον έχουμε και στο ψευδώμυμο, και έχουμε και την μούρη μας σε φώτο στην Rory Gallagher Corner στο Δουβλίνο! Τώρα 30εκ αντίτυπα υπερεκτιμημένο μου φαινεται και εμένα!

Harry Peitsinis είπε...

Aπίστευτο κι ομως αληθινό.Ψάχτε το λίγο και θα δείτε.
Ενδεικτικα:
''Though he sold over 30 million albums world wide it was his marathon live performances that won him greatest acclaim. His passion and skill for the blues is well documented in the 1974 film "Irish Tour '74" directed by Tony Palmer''.

πηγή: Wikipedia

Ανώνυμος είπε...

moonchild ό,τι μελωδικότερο έχω ακούσει

avatar είπε...

"Θυμάται άραγε κανείς σήμερα τον Ρόρυ, ή έσβησε κι αυτός στις στις τελευταίες ανταυγιες του λυκόφωτος της παλιάς ροκ σκηνής;"

Εννοείται ότι πάντα θα τον θυμόμαστε! Τι να λέμε τώρα...

Ως επιτομή των 70's οι Pink Floyd ταιριάζουν στον ρόλο αν και στον σκληρό ήχο, που είναι πιο κοντά στα ακούσματά μου, θα έβαζα μάλλον τους Deep Purple(Machine Head) /Scorpions(Taken by Force) /Uriah Heep(Demons and Wizards) /Led Zeppelin (IV)

S G είπε...

οι πινκ φλοϋντ ειναι το τεχνικο, μουσικο, ποιητικο αποκορυφωμα και απαυγασμα της ροκ/ψυχεδελικης μουσικης κατι που δεν θα ξαναπιασει ποτε.

αλλα σε αυθεντικοτητα και πως να το πω, ανθρωπινη μουσικη, ο ρορυ εχει ξεχωριστη θεση...

ΥΓ και στο χαρντ ροκ ο αβαταρ εχει πιασει τις ακριβως σωστες επιλογες (αν και θαλεγα Μπλακ Σαμπαθ αντι Σκορπιονς...)

Harry Peitsinis είπε...

Επιτομές και συγκρίσεις μου φαίνονται λιγο δυσκολες όταν αφορούν διαφορετικά μουσικά είδη ακόμα κιαν ανηκουν στην ίδια κατηγορία (''ροκ''). Και γενικά προσπαθώντας να βρούμε μια επιτομή χάνουμε κάποιες άλλες μοναδικές περιπτώσεις. Ελβις λοιπόν αντιρίξ ή DOORS;Aν αναφέρεσαι σε popularity η απάντηση είναι δεδομένη φανταζομαι, αν μιλάς για μουσική συνεισφορά, εκεί μάλλον το θέμα σηκώνει συζήτηση...

Εκτός από αυθορμητισμό, ο Ρόρυ είχε και κατι αλλο, ατόφια ενέργεια που έβγαινε σε κάθε στίχο, σε κάθε σόλο, σε κάθε ζωντανή συναυλία. Αυτό για μένα είναι σχεδόν αδύνατο να ξαναβρεθεί...

Roark είπε...

Μετά τους Floyd το χάος...

Unknown είπε...

GNORIZEI KAPOIOS AN IPARXEI LIVE BB KING MAZI ME RORY RE PAIDIA GIATI EXO ENAN PELATI EDO POU THA ME TRELANEI...MOU LEEI OTI TO EXEI DEI SE DVD PRIN APO KAPOIA XRONIA
THANKS
BYE

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock