Τετάρτη, Οκτωβρίου 05, 2005

Περι γρηγοροσημου και διαφθορας

Ζητησε ο υφυπουργος οικονομικων Αδαμ Ρεγκουζας πριν καμμια βδομαδα απο τους τελωνιακους να μειωσουν λιγο το γρηγοροσημο και επεσαν ολοι να τον φανε. Γιατι? Ψεματα λεει? Ή μηπως θα επρεπε και αυτος να αρχισει υποκριτικα ευχολογια, οτι θα παταξει την φοροδιαφυγη, θα κυνηγησει την διαφθορα, θα κανει την Ελλαδα Φινλανδια σε δυο βδομαδες?

Η διαφθορα ειναι ενα πολυ σοβαρο θεμα. Προκαλει μια σοβαρη στρεβλωση στις αγορες, στελνει τα κεφαλαια στις λαθος χρησεις, αφου γινονται επενδυσεις οχι οπου υπαρχουν οι περισσοτερες ευκαιριες, αλλα εκει που υπαρχει η περισσοτερη διαφθορα. Ετσι οχι μονο παρεμποδιζεται η αναπτυξη της χωρας, αλλα προκαλει και ενα εμφανως ανισο αποτελεσμα, επιβραβευοντας την παρανομια και χτυπωντας του υγιεις πολιτες που μαχονται καθαρα. Για ηθικους, οικονομικους και κοινωνικους λογους δεν μπορουμε να ανεχομαστε την διαφθορα.

Τις τελευταιες δεκαετιες ομως, η διαφθορα εχει χτυπησει τρομερα υψη στην Ελλαδα. Στην εποχη των παππουδων μας, οι πελατειακες σχεσεις υπηρχαν, αλλα η ανοιχτη διαφθορα οχι. Το να ειναι γνωστο οτι πχ καποιοι επιχειρηματιες συστηματικα λυμαινονται την δημοσια περιουσια και να μην γινεται τιποτα, ηταν μαλλον αδιανοητο. Στην σημερινη Ελλαδα θεωρεισαι λιγο-πολυ ηλιθιος αν δεν κλεβεις το κρατος οπου μπορεις, αν δεν εισαι ετοιμος για καθε απατη ωστε να βγαλεις λιγα ευρω παραπανω. Μπορουμε να πουμε οτι αυτη η εποχη αρχισε επισημα οταν ο διαβοητος Α.Παπανδρεου εκανε την εξωφρενικη δηλωση για μια υποθεση διαφθορας: Ειπαμε να κανει ενα δωρακι στον εαυτο του αλλα οχι και ετσι!

Αυτο ομως δεν συμβαινει μονο στην Ελλαδα. Σε ολη την Δυση υπαρχει μια αυξηση της εγκληματικοτητας γενικα και της διαφθορας ειδικοτερα. Ο λογος σιγουρα δεν εχει να κανει με τις δικαιολογιες που προβαλλονται, οτι ας πουμε ζουμε σε δυσκολους καιρους. Οι παππουδες μας ηταν θεοφτωχοι, αλλα δεν εκλεβαν, τουλαχιστον οχι τοσο. Η αληθεια ειναι οτι για διαφορους λογους το παλιο συστημα αξιων (καθηκον, οικογενεια, πατριδα κτλ) εχει καταρρευσει εδω και καιρο, και στην θεση του υπαρχει ενας ιδιομορφος ατομικισμος (δειτε και το ωραιο βιβλιο του Φ.Φουκουγιαμα The great Disruption), ατομα που δεν περιοριζονται απο κανενα κανονα.

Εμεις ειμαστε 100% υπερ της ατομικης ευθυνης. Ειναι καλο οι ανθρωποι απο αγελες ζωων που καθοδηγουνται απο αυστηρους κοινωνικους κανονες, να γινουν ατομα με στοχο την προσωπικη τους χαρα και οπλο την κριση τους. Ειναι καλο να μην περιοριζομαστε απο κανενα πλαστο καθηκον, σε απροσωπα οντα οπως "η κοινωνια". Πολλοι ομως δεν εχουν καταλαβει οτι ατομικισμος δεν σημαινει βρωμια, δεν σημαινει επιβιωση παση θυσια, σημαινει καθαρος ανταγωνισμος επι ισοις οροις. Τα ατομα που ζηταμε ειναι τα ατομα που καθονται και κρινουν ελευθερα και αποφασιζουν να ζουνε σωστα, προωθωντας το συμφερον τους χωρις να τσαλαπατανε τους αλλους. Το ατομο που κρινει ελευθερα πρεπει να βλεπει την αδικια της διαφθορας πιο καθαρα απο το ζωο της μαζας. Ειναι το ατομο που στην ορολογια της θεωριας παιγνιου, βλεπει την αξια της ισορροπιας με συνεργασια καθαρα και λογικα, την διαλεγει οχι απο ενστικτο αλλα μετα απο σοβαρη σκεψη. Την επομενη φορα που μπορειτε να κλεψετε την σειρα του αλλου, που μπορειτε να του παρετε ατιμα την θεση, που σας ζητανε λαδωμα για μια απλη υπηρεσια, αντισταθειτε. Η διαφθορα, σε καθε μορφη, δεν ειναι ανεκτη. Και μονο μια κοινωνια πραγματικα ελευθερων, λογικα σκεπτομενων ατομων, μπορει να την καταπολεμησει...

προσθηκη: Ενας καλος τροπος να μειωθει η διαφθορα στην Ελλαδα στο ελαχιστο, ειναι να απαλλαξουμε τις επιχειρησεις απο την αγκαλια του κρατους. Μα ειναι ποτε δυνατον να γινεται θεμα στις εφημεριδες ποιον προσελαβε για φυλακα μια τραπεζα???

5 σχόλια:

Thrass είπε...

Το πρόβλημα είναι το εξής: Οι νόμοι μας είναι μερικώς ηλίθιοι, διότι δε λαμβάνουν υπόψη ότι πρέπει να δώσουν κίνητρα στον ιδιώτη για την εφαρμογή τους.

Δεν είναι λογικό να φτιάχνεις ένα νόμο που κανείς δε θέλει να τηρήσει, μόνο και μόνο επειδή "έτσι είναι το σωστό και ηθικό". Ο νόμος -κατ΄εμέ- θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη διαπραγματευτική δύναμη του υποσυνόλου με το οποίο ασχολείται, πράγμα που όμως δε συμβαίνει, για λόγους πολιτικού κόστους (το δίκιο του "μέσου μαλάκα Έλληνα", που λέει κι ο Γεωργίου).

Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να φτιάξεις πιο αυστηρούς νόμους για τους διεφθαρμένους εφοριακούς, αν ξέρεις ότι δεν μπορείς να τους πιάσεις (παρά μόνο σε ένα ελάχιστο ποσοστό αποδιοπομπαίων τράγων).

Θυμίζει λίγο την υπόθεση με τα σκονάκια στις πανεπιστημιακές εξετάσεις, όπου αντί να μπαίνουν θέματα που δε σηκώνουν σκονάκια, τα σκονάκια απαγορεύονται, όλοι κάνουν σκονάκι, οι υπόλοιποι αντιγράφουν, δεν πιάνεται κανείς και όλοι είναι "ευχαριστημένοι".

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Είμαστε στο σημείο να έχουμε "αξιοπρεπείς" νόμους, που όμως δεν εφαρμόζονται από κανέναν. Κανείς δε σκέφτηκε να φτιάξει νόμους λιγότερο περιορισμένους "ηθικά", που όμως θα ελαττώσουν την παρανομία (κι έτσι θα μπορούν να δουλευτούν ώστε να ωθήσουν τα πράγματα σε μια κατάσταση ελεγχόμενη που να μπορεί να οργανωθεί ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες και να ξέρουμε και τι μας γίνεται).

Ε, λοιπόν, εγώ λέω αυτό: Νομιμοποιείστε το φακελάκι, νομιμοποιείστε το γρηγορόσημο, ψάξτε και βρείτε τρόπους ώστε η νέα κατάσταση (με αυτά νομιμοποιημένα) να είναι πιο παραγωγική από την προηγούμενη και έχετε κάνει ένα βήμα μπροστά.

Αφήστε τον καλό γιατρό να βγάλει νομίμως τρελά χρήματα. Και τώρα τα βγάζει, απλά δε φαίνονται στα βιβλία. Άντε να κάνεις οικονομική πολιτική μετά.

Αλλά αυτό δε γίνεται. Γιατί αυτός που πληρώνει το φακελάκι, είναι ο ίδιος που θα διαμαρτυρηθεί αν αυτό γίνει νόμιμο.

Go figure.

S G είπε...

με καλυψε απολυτα νομιζω ο θρασς

ας πουμε με το γρηγοροσημο, εχουμε μια αντικειμενικη αναγκη, την γρηγορη διεκπεραιωση καποιοι ελεγχου. Οι τελωνειακοι θα επρεπε να κερδιζουν καποιο μπονους για υποθεσεις που τελειωνουν γρηγορα (αλλα οχι τσαπατσουλικα) και οι πελατες θα πρεπει να δυνανται να ζητησουν διεκπεραιωση εξπρες εναντι αντιτιμου. απλη λογικη.

Τωρα γενικοτερα αντιριξ, οι νομοι μονο δεν φτανουν, αν δεν προσπαθεις να πειθεις και τους ανθρωπους με την παιδεια και με τα κινητρα να κανουν το σωστο. Δυστυχως οπως ειχαμε γραψει καποτε, η Ελλαδα ειναι η χωρα με τους περισσοτερους αυστηροτερους νομους που οδηγουν σε τρομερη αναρχια και ανομια.

ΥΓ τι εκανε ακριβως ο Ψωμιαδης?

ultrasonic15 είπε...

SG said: “Τα ατομα που ζηταμε ειναι τα ατομα που καθονται και κρινουν ελευθερα και αποφασιζουν να ζουνε σωστα, προωθωντας το συμφερον τους χωρις να τσαλαπατανε τους αλλους. Το ατομο που κρινει ελευθερα πρεπει να βλεπει την αδικια της διαφθορας πιο καθαρα απο το ζωο της μαζας.”

Garfield: Amen. And amen. And amen. You have to forgive me. I'm not familiar with the local custom. Where I come from, you always say "Amen" after you hear a prayer. Because that's what you just heard -- a prayer. Where I come from, that particular prayer is called "The Prayer for the Dead." You just heard The Prayer for the Dead, my fellow stockholders, and you didn't say, "Amen"…….
(Larry "the Liquidator" Garfield Addresses the Stockholders of New England Wire & Cable Co., in “Other People’s Money”, 1991)

Εννοείται ότι αυτά τα λόγια του Ντάνι Ντε Βίτο από τη γνωστή ταινία μου ήρθαν στο μυαλό μετά από την ανάγνωση του τελευταίου κομματιού στο ποστ του SG. Χωρίς να θέλω αυτή τη στιγμή να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, θα πω ότι μακάρι (*) να ήταν έτσι (ή να γίνουν στο μέλλον, εξ’ ου και το αμήν του ντε βίτο…) τα πράγματα, αλλά αναφερόμενος στο πόσο ρεαλιστικά είναι θα κάνω τα εξής σχόλια:

1. ‘…κρίνουν ελεύθερα και αποφασίζουν…’: τι σημαίνει κρίνω ελεύθερα? Οι δύο σημαντικότεροι παράγοντες σήμερα, χρόνος και το χρήμα, πόσο αφήνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται ελεύθεροι, να αποφασίζουν ελεύθερα? Είναι δυνατό να τους αφήσουν στο μέλλον? Να μπορούν και να προλαβαίνουν να πάρουν τις απαραίτητες πληροφορίες ελεύθερα? (αφού για να αποφασίσεις πρέπει πρώτα να έχεις κάποιες πηγές από τις οποίες θα πληροφορηθείς).
Χώρια ότι τα περιθώρια κινήσεων – άρα και η ελευθερία κινήσεων και επιλογών – (που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σα συνέπεια μιας απόφασης) ποικίλλουν απίστευτα. Όταν αυτά είναι από μηδενικά έως ασφυκτικά, τότε λέμε ότι ‘δεν υπάρχει ελευθερία’. Αλλά και αυτό, όπως πολλά φυσικά μεγέθη, δεν είναι άσπρο – μαύρο (‘υπάρχει ελευθερία’ ή ‘δεν υπάρχει’). Θα ορίζουμε ότι από αυτό το όριο περίπου και πέρα ο άνθρωπος κρίνει ελεύθερα και από κει και πίσω όχι?

Όλοι κρίνουν και αποφασίζουν ανάλογα με τις ανάγκες τους (πραγματικές, πλαστές, μισοπραγματικές, μισοπλαστές κλπ) και φυσικά τις δυνατότητές τους. Οι διαφορετικές δυνατότητες των ανθρώπων παρέχουν – προσφέρουν διαφορετικά επίπεδα (standards) ελευθερίας? (η γνώμη μου είναι: ‘σαφέστατα ναι’)
Οι εκπληκτικά άνισες δυνατότητες κάποιων ανθρώπων από άλλους παρέχουν – προσφέρουν διαφορετικά επίπεδα (standards) ελευθερίας? (ίδια standards ελευθερίας έχει ένας π.χ. με 5.000€ ετήσιο εισόδημα και ίδια κάποιος που βγάζει 5.000€ τη μέρα?). Αλλά τα λεφτά δεν καθορίζουν από μόνα τους το αν έχει κάποιος περισσότερες ή λιγότερες ελευθερίες -> έχουν πάντως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ (π.χ. η φουκαριάρα η μαντόνα καθώς και όλες/οι οι celebrities διαμαρτύρονται για την ελευθερία που δικαιούνται και δεν έχουν με το να δέχονται παρεμβάσεις, φωτογραφήσεις κλπ στην ιδιωτική τους ζωή…).

Μήπως έχει το ‘ελεύθερα’ στο αρχικό ποστ έχει την έννοια του απροκατάληπτα (unbiased)? Ναι, αλλά ποιες είναι οι προκαταλήψεις απ’ τις οποίες δεσμεύεται ένας άνθρωπος σήμερα? Είναι εύκολο – δυνατό να πάψουν αυτές να υπάρχουν ή να μειωθεί ο αντίκτυπός τους έστω, με βάση το ότι η εικόνα που έχει κανείς για τον κόσμο είναι σε αμεσότατη συνάρτηση με τις παραστάσεις που αυτός προσλαμβάνει?

2. ‘…προωθωντας το συμφερον τους χωρις να τσαλαπατανε τους αλλους…’: Δεν είναι απαραίτητο κάθε μα κάθε φορά που κάποιος προωθεί το συμφέρον του, να τσαλαπατά τους άλλους, σύμφωνοι. Δεν είναι πάντα απαραίτητο όταν εγώ κερδίζω, τότε εσύ να χάνεις.

Ισχυρίζομαι όμως το άλλο: πως όταν προωθείς το συμφέρον σου είναι πολύ πιθανό να το κάνεις εις βάρος άλλων (το ‘τσαλαπατάς’ είναι συναισθηματικά επηρεασμένη λέξη και δε μας εξυπηρετεί στη θεώρηση των πραγμάτων). Μα κάποιες φορές είναι μοιραίο – αναπόφευκτο οι πράξεις κάποιων να επηρεάζουν αρνητικά τις ζωές κάποιων άλλων. Εκεί ακριβώς στηρίζεται (στο ‘χάνω – κερδίζω’) όλο το οικονομικοκοινωνικό μας οικοδόμημα.

Οι πόροι (λεφτά, υλικά αγαθά – υπηρεσίες, δυνατότητες, ‘τα θέλω’ του καθενός) είναι προφανώς τέτοια που δεν μπορούν να είναι σε ποσότητα που και να ικανοποιούν όλους, αλλά και να αποτρέπουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα την καταπίεση άλλων ανθρώπων. Μόνο μετά από μεγάλες νίκες αυτοκρατοριών ιστορικά υπάρχουν τέτοιες περίπου συνθήκες, οι οποίες ισχύουν μέχρι να παρακμάσει η αυτοκρατορία (ή τέλος πάντων η πλευρά που έχει υπερισχύσει και έχει πάρει το πλεονέκτημα), γίνει νέα (αναπόφευκτα) σύγκρουση (πολεμική, οικονομική κλπ) και the beat goes on…. Σε αυτό ο οποιοσδήποτε μπορεί να φέρει ένα παράδειγμα για να προσπαθήσει να αποδείξει το άτοπο της άποψης – δεν ξέρω όμως κατά πόσο λαμβάνει κανείς υπόψη του την ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (what goes up, must come down – αργά ή αργότερα…). Η άλλη περίπτωση να γίνεται αυτό είναι να έχουμε μια κάστα (π.χ. οι δούλοι στην αρχαιότητα), η οποία θα παρέχει ή θα συμβάλλει στο να παραχθούν πόροι όσο το δυνατό πιο αδιαμαρτύρητα.
Σήμερα συμφέρουν ας πούμε τα υποκατάστατα (π.χ. καταναλωτικός τρόπος ζωής) που κάνουν τον κόσμο να διαμαρτύρεται – αντιδρά ΜΟΝΟ σε μικρή κλίμακα και να μη γίνεται κάθε τρεις και λίγο μεγάλος κοινωνικός μπελάς στο κεφάλι.

Άλλωστε, έτσι οι αυξανόμενοι πόροι (από τις άπληστες αλλά χωρίς αντίρρηση παραγωγικότατες κοινωνίες μας) δημιουργούν και νέες ανάγκες, που προκαλούν καινούρια κίνητρα, καινούριες ‘πραγματικές ανάγκες’ κλπ κλπ.

Και αν κάποιος θέλει να το πάει πιο μακριά το ‘εις βάρος των άλλων’ συνδέεται με καταπίεση δικαιωμάτων, ελευθεριών ‘των άλλων’, οπότε γεννιόνται παρόμοιες σκέψεις με αυτές της 1ης παρατήρησης.

3. ‘αδικια της διαφθορας’: εδώ θα εκφράσω μια διαφορετική άποψη, που συνοψίζεται στο ότι το δίκαιο, αδικία, ηθική κλπ. είναι απλοϊκοί και γεμάτοι συναισθηματισμό τρόποι για να περιγράφει κάποιος τις πράξεις του κοινωνικού ζώου που λέγεται άνθρωπος. Το δίκαιο (νομικός πολιτισμός) και η ηθική παρέχουν μια κάποια συνοχή στις κοινωνίες μας (με τα χρόνια, πολλές χιλιάδες χρόνια, διαπιστώσαμε ότι το να έχουμε κάποιους κανόνες ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ από το να είμαστε άναρχα και ζουγκλοειδή όντα). Και καταλήγω στην παράξενη άποψή μου.

Αυτός που τα παίρνει (φακελάκι, διαφθορά κλπ – το λαμόγιο δηλαδή) εξαργυρώνει στην ουσία το πλεονέκτημα που του προσφέρει η συγκυρία του ότι βρέθηκε στο συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, με συγκεκριμένες συνθήκες, με συγκεκριμένους ανθρώπους και είχε συγκεκριμένα πράγματα – διαδικασίες να περνούν από τα χέρια του. Για μένα αυτό δε διαφέρει – όσον αφορά το δίκαιο του πράγματος – από τον επιχειρηματία που στο σωστό timing βλέπει τις κατάλληλες συνθήκες, αποκτά το πλεονέκτημα και κάνει την κίνησή του.
Η ΜΟΝΗ διαφορά είναι ότι ο επιχειρηματίας είναι περισσότερο αποδοτικός (συνήθως…) σε περισσότερους ανθρώπους, γιατί αυτό το πλεονέκτημά του το καρπώνονται και πολλοί άλλοι (ανοίγουν δουλειές, αυξάνεται το εισόδημα της κοινωνίας κλπ).
Το ότι ο ένας είναι περισσότερο αποδοτικός για την κοινωνία, δηλαδή ουσιαστικά ο χρόνος και η μάζα των ανθρώπων που ωφελεί ο επιχειρηματίας είναι εκπληκτικά μεγαλέτερος/ρες από το λαμόγιο δεν αρκεί για μένα ώστε να χαρακτηρίσει τον πρώτο δίκαιο και τον τελευταίο άδικο. Είναι άσχετες έννοιες το ‘δίκαιο’ και το ‘άδικο’. Και οι δύο έχουν κίνητρο την απληστία – ο ένας είναι πιο δημιουργικός, ας το πούμε έτσι, και ο άλλος όχι
Και οι δύο το συμφέρον τους κοίταξαν, όχι το τι είναι δίκαιο και τι είναι άδικο – απλά ο επιχειρηματίας με το κέρδος του έκανε ‘το καλό’ και ανέβασε (άμα έχει κάνει μάλιστα και μεγάλες εξαγωγές σε άλλες χώρες) και το εισόδημα της κοινωνίας. Και αυτό πάλι για κάποιο χρονικά διάστημα, έστω και μεγάλο, διότι κανείς δεν μπορεί να είναι για πάντα ανταγωνιστικός – εκτός από τις θρησκείες ίσως – άρα μοιραία όλοι οι επιχειρηματίες είναι ‘εν δυνάμει’ λαμόγια.

Άλλωστε, για να τελειώσω όπως ακριβώς άρχισα, όπως είχε πει ο Λάρρυ δε Λικουϊντέιτορ (στεγνότατα όσο και ειλικρινά):

“I'm not your best friend. I'm your only friend. I don't make anything? I'm makin' you money. And lest we forget, that's the only reason any of you became stockholders in the first place. You wanna make money! You don't care if they manufacture wire and cable, fried chicken, or grow tangerines! You wanna make money! I'm the only friend you've got. I'm makin' you money.”

(*) συμφωνώ με την πλειοψηφία των περιεχομένων του αρχικού ποστ, αλλά υπήρξε μια καλή αφορμή να πω και κάποιες δικές μου σκέψεις…

S G είπε...

ουλτρα

1) το εννοω σαν ελευθερια. δεν ειμαστε απολυτα ελευθεροι, αλλα σιγουρα πιο ελευθεροι απο ποτε, απο τα δεσμα της κοινωνιας, του αγχους για την επιβιωση, του κρατους.

2) τα περισσοτερα οικονομικα παιχνιδια, μακροπροθεσμα, δεν ειναι μηδενικου αθροισματος (=οτι κερδιζω το χανει καποιος). Υπαρχει κατι να κερδισουμε ολοι μας. Κατα τα αλλα πιστευω στην αξιοκρατια. Τσαλαπατω σημαινει παιρνω την θεση του αλλου με πλαγιο τροπο. Αν αξιζεις, ας παρεις τα παντα αν θες. αν δεν αξιζεις, μαθε την θεση σου, μην κλεψεις, μην καταστρεφεις αλλα ασε τον ικανοτερο να δουλεψει. Και συ θα κερδισεις στο τελος. Γιατι μια χωρα που οι πιο αχρηστοι ειναι στις καλυτερες θεσεις, δεν εχει πολυ μελλον.

3. οχι. Το λαδωμα ειναι εγγενως καταστροφικο στις περισσοτερες περιπτωσεις γιατι δεν κερδιζει ο καλυτερος αλλα ο πιο βρωμικος. Ο σωστος επιχειρηματιας αντιθετα κερδιζει επειδη ηταν ο πιο φτηνος/καλος/γρηγορος και ετσι κυνηγωντας το συμφερον του καλυτερευει τον κοσμο μας. Ο διεφθαρμενος οχι μονο δεν καλυτερευει, αλλα καταστρεφει τις προσπαθειες των αλλων.
Ισχυριζομαι οτι το πραγματικα συνειδητοποιημενο ατομο, καταλαβαινει οτι κυηγωντας υγιως το συμφερον του παει την κοινωνια μπροστα. Δεν ειναι το κινητρο του, αλλα ειναι κατι που τον κανει να κοιμαται καλυτερα τα βραδυα. Ο Τομας Εντισον (που εκανε αμυθητη περιουσια) σιγουρα κοιμοταν σαν πουλακι.
Ο βρωμερος μιζαδορος που λαδωσε για να πουλησει σαπιο εξοπλισμο στον ΟΤΕ, δεν νομιζω...

ΥΓ η ταινια που αναφερεις ειναι οντως καλη αν και με ψιλολαθος μυνηματα.
ΥΓ2 μα ναι γιαυτο ειμαστε εδω. Για να πεις τις σκεψεις σου, να πω και γω τις δικες μου :-)

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη, αλλά εγω-ίσως επειδη είμαι έλληνας Kύπριος-δεν τα καταλαβαίνω.

Δεν καταλαβαίνω πώς υπάρχουν άνθρωποι στην Eλλάδα οι οποίοι διερωτώνται "που το κακό αν επιβάλλεται γρηγορόσημο", και μάλιστα εισηγούνται να ...μονιμοποιηθεί! Yποτίθεται ότι ο κάθε δημόσιος υπάλληλος πληρώνεται για να εξυπηρετεί τον πολίτη. Aν ζητήσει χρήματα έξτρα για να κάμει αυτο που οφείλει να κάμει, τότε παρανομεί και απολύεται ή παει φυλακη. Tόσο απλο... Kαι διερωτώμαι γιατι τόση δυσκολία να εφαρμοστουν οι νόμοι που ακριβώς προνοουν αυτο το πράγμα...

Όλα, πιστεύω, ξεκινουν απο το γεγονος ότι, στη Eλλάδα η εφαρμογη των νόμων πάει περίπατο, χωρις αυτο να ενοχλει και πολλους. Παράδειγμα τρανο η περίπτωση Ψωμιάδη. Oύτε στην Oυγάνδα, πιστεύω, υπήρχε περίπτωση να καταδικαστει κάποιος σε ΔΩΔEKA χρόνια φυλακη, να μείνει μέσα μόνο δύο μέρες, να κυκλοφορει απο τότε ελεύθερος και όλοι να κάνουν την πάπια...

Eμας τους "επαρχιώτες" στην Kύπρο, ολα αυτα μας φαίνονται επιεικώς AΣTEIA. Oχι πως δεν γίνονται και εδω πολλα. Tουλ'αχιστον όμως, εδω θεωρείται ακόμη ΣKANΔAΛO OΛKHΣ, AN KATAΔIKAΣTEI KAΠOIOΣ σε πέντε, έστω, ημέρες φυλάκιση, και ( δια ψευδών και αστείων προφάσεων και παρεμβάσεων ) αποφυλακιστει...

Aδέλφια, ξυπνάτε!!!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock