Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2005

The Fountainhead (1949)

Man has a single choice; to think or not, and that is the gauge of his virtue

Μετά την τεράστια εκδοτική επιτυχία του βιβλίου της Ayn Rand "The Fountainhead" (που εκδόθηκε και στη χώρα μας πριν λίγα χρόνια ως "Κοντά στον Ουρανό" από την Ωκεανίδα), το 1943, η βασική του ιστορία έγινε και ταινία το 1949 σε σενάριο της Rand με πρωταγωνιστές τον Gary Cooper και την Patricia Neal.

H υπόθεση της ταινίας περιστρέφεται γύρω από την ασυμβίβαστη, ακέραιη και αλύγιστη φιλοσοφική στάση ζωής του πρωταγωνιστή (πηγαίνει ακόμα κι εργάτης σε λατομείο γρανίτη για να μην την προδώσει), του ιδιοφυή αρχιτέκτονα Howard Roark, την σκληρή μάχη του ενάντια στο κολλεκτιβιστικό κατεστημένο της εποχής του και την εκρηκτική ερωτική ιστορία του. Ενός αρχιτέκτονα που δεν διστάζει να ανατινάξει ένα συγκρότημα κατοικιών υπό κατασκευή για να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της δημιουργίας του.

Η κυρίαρχη ιδέα που διατρέχει την ταινία είναι το κατά πόσο το δημιουργικό έργο του ανεξάρτητου ελεύθερου επαγγελματία αρχιτέκτονα μπορεί να αντιπαρατεθεί στη σύλληψη και τα αποτελέσματα που οφείλονται στη συλλογική προσπάθεια και στη συνεργασία περισσοτέρων ανθρώπων. Στην αντιπαράθεση του ενός, του ξεχωριστού, του πρωτουργού απέναντι στους πολλούς, τους μέσους και τη συλλογικότητα του μέσου όρου

Με την ερμηνεία του Gary Cooper έχουμε μια σχεδόν ανθρωπομορφική παράσταση της λιτότητας της μοντέρνας γραμμής που υπεστήριζε ο ήρωας της ταινίας αρχιτέκτονας Howard Roark. Με τον σταθερό, πράο, σίγουρο τόνο της φωνής του ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο τον ήρωα του βιβλίου. Η ταινία βασίζεται σε αυτό που λείπει από το σύγχρονο κινηματογράφο, τους διαλόγους και τους χαρακτήρες. Αν και υστερούν σαφώς σε σχέση με το βιβλίο (μερικοί είναι και εντελώς αλλαγμένοι) πετυχαίνει να δώσει μέσα από τις συγκρούσεις των χαρακτήρων την μάχη του δημιουργού με τον κλέφτη.

Η αλήθεια είναι ότι η ταινία είναι πολύ συμπυκνωμένη και παρ'όλ'αυτά λείπουν πολλά στοιχεία της πλοκής και χαρακτήρων του βιβλίου. Πολλοί οπαδοί του βιβλίου θα βρουν πολλά να λείπουν. Δεν είναι όμως μια απλή οπτικοποιημένη έκδοση του. Στέκει από μόνη της, ως αυτοτελές καλλιτεχνικό δημιούργημα, μεταφέροντας την ουσία της σκέψης της Ayn Rand, παρουσιάζοντας τον άνθρωπο όπως θα μπορούσε να είναι. (εδώ η απολογία στο δικαστήριο από το βιβλίο).

Ένας ύμνος στον άνθρωπο, την δημιουργικότητα, την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα και την καταπληκτική τέχνη της αρχιτεκτονικής...


5 σχόλια:

Thrass είπε...

The first campaign of the Banner was an appeal for money for a charitable cause. Displayed side by side, with an equal amount of space, the Banner ran two stories: one about a struggling young scientist, starving in a garret, working on a great invention; the other about a chambermaid, the sweetheart of an executed murderer, awaiting the birth of her illegitimate child. One story was illustrated with scientific diagrams diagrams; the other- with the picture of a loose-mouthed girl wearing a tragic expression and disarranged clothes. The Banner asked its readers to help both these unfortunates. It received nine dollars and forty-five cents for the young scientist; it received one thousand and seventy-seven dollars for the unwed mother. Gail Wynand called a meeting of his stuff. He put down on the table the paper carrying both stories and the money collected for both funds. "Is there anyone here who doesn't understand?" he asked.

The Fountainhead, απόσπασμα.

S G είπε...

ακου συμπτωση: ξαναειδα σημερα ενα επεισοδιο Σιμπσονς που ειχα δει πριν χρονια. αυτο που δεν ειχα προσεξει τοτε ηταν οτι ειχαν παρει την Μαγκι (το μωρο Σιμπσον) σε ενα ειδικο νηπιαγωγειο "Ayn Rand".
το νηπιαγωγειο ηταν εννοειται εντελως περιεργο. Πιστευαν στην αυτοβοηθεια των μωρων, ετσι δεν τα βοηθουσαν σε τιποτα, τους αφαιρουσαν τις πιπιλες και του μαθαιναν να μαχονται μονα τους στην ζωη...
Τα μωρα αντιδρουν και κανουν το μεγαλο κολπο κλεβοντας τις πιπιλες τους αποκει που ηταν μαζεμενες!

γενικα το επεισοδιο το προτεινω, εχει τρομερο γελιο (σκηνικα και μουσικη απο την παλια πολεμικη ταινια "Η Μεγαλη Αποδραση", αλλα με μωρα να κλεβουν πιπιλες :-)


ΥΓ Μαλιστα η διευθυντρια διαβαζε σε καποια σκηνη ενα βιβλιο που λεγοταν The Fountainhead Diet :-)

Roark είπε...

Μήπως θυμάσαι πώς λεγόταν να το κατεβάσω;

S G είπε...

να το αγορασεις θες να πεις! :-)

http://www.snpp.com/episodes/8F18.html

Ανώνυμος είπε...

Amiable brief and this post helped me alot in my college assignement. Say thank you you as your information.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock