Παρασκευή, Ιουνίου 17, 2005

Χάντρες, καθρεφτάκια και διαγραφή χρεών



Ο παρουσιαζόμενος πόλεμος έναντια στη φτώχεια δεν είναι τελικά από άλλον έναν πόλεμο ενάντια στον ορθολογισμό. Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που ζητάνε οι λαοί του Τρίτου Κόσμου, δεν είναι η -σταγόνα στον ωκεανό- ελεημοσύνη μας, αλλά την δυνατότητα να αναπτύξουν τις δικές τους οικονομικές δυνατότητες. Και αυτό που χριεάζονται από μας δεν είναι ούτε συναυλίες, ούτε συναισθηματισμούς, ούτε πολέμους ενάντια στη φτώχεια. Ας πάψουμε επιτέλους να τους αντιμετωπίζουμε τους πολίτες του Τρίτου Κόσμου ως άχρηστους, κάφρους ιθαγενείς που μπορούμε να κοροϊδεύουμε με "συμπαράσταση", χάντρες και καθρεφτάκια. Αυτό που χρειάζονται οι άνθρωποι είναι ανοιχτές αγορές και ελεύθερη πρόσβαση για προϊόντα τους.

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα πέρυσι στην Ντόχα. Δεν είναι τυχαίο που οι χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά κοινής γνώμης υπέρ της παγκοσμιοποίησης. Μόνο αν επιτρέψουμε την ελεύθερη εισαγωγή των κατά βάση αγροτικών προϊόντων τους μπορούμε να θέσουμε σε ανατυξιακή τροχιά τις οικονομίες τους. Δίνοντας χρήματα για να ενισχύσουμε την παραγωγική τους βάση, όχι τους καταπιεστές δικτατορίσκους ή οικονομικές ολιγαρχίες που παρασιτούν χάρη στην κρατική εύνοια.



Πέρα από την έλλειψη πρόσβασης σε αγορές για διάθεση των προϊόντων τους, δεν πρέπει να υποτιμάμε την καθοριστικής σημασίας γραφειοκρατική ασφυξία και έλλειψη καθορισμένων ισχυρών ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων, όπως έχει δείξει ο Hernando de Soto.

Μερικά ακόμα στοιχεία από την έκθεση του ΟΗΕ για την παγκόσμια ανάπτυξη το 2003 (Human Development Report 2003).

Η έκθεση τονίζει μια πεγάλη ποικιλία προβλημάτων που εμποδίζουν τις αναπτυσσόμενες χώρες. Κυρίαρχο είναι η έλλειψη πρόσβασης στην παγκόσμια αγορά και οι άδικοι εμπορικοί κανονισμοί σε βάρος τους, ενώ χρειάζεται μακροοικονομική σταθερότητα, μείωση της διαφθοράς και βελτίωση της διακυβέρησης, συμμετοχή των πολιτών (civil societies) αλλά και αντιμετώπιση προβλημάτων όπως βία και συγκρούσεις αλλά και ζητήματα όπως κακές κλιματολογικές και γεωγραφικές συνθήκες, φυσικές καταστροφές και επιδημιες.

Μαντέψτε ποιά χώρα προσφέρει το μεγαλύτερο ποσοστό από την άμεση οικονομική βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες; Μα φυσικά οι γνωστοί φονιάδες των λαών, αυτοί που πίνουν το αίμα με το καλαμάκι σαν κοκα-κόλα. Οι ΗΠΑ Με 11,429δις$. Ακολουθεί η Ιαπωνία με 9,847δις$ και μετά Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία όλες με λιγότερα από 5δις$. Παρεπιπτόντως η Ελλάδα μας, η πατρίδα των ευαίσθητων και η χώρα έχει μια από τις χειρότερες επιδόσεις με μόλις 202εκ$ και από τα πιο χαμηλά ποσοστά σε σχέση με το ΑΕΠ της μόλις 0,17% . Για να λέμε την αλήθεια και οι ΗΠΑ δίνουν χαμηλό ποσοστό του ΑΕΠ τους σε άμεση βοήθεια και θα μπορούσαν να δώσουν περισσότερα (έχουν ήδη υποσχεθεί μονομερώς να αυξήσουν σημαντικά την ήδη μεγάλη βοήθειά τους). Αλλά, σε αντίθεση με μας, δεν είναι μόνο άμεση βοήθεια που προσφέρουν.



Όπως φαίνεται και στο παραπάνω γράφημα, είναι η χώρα με τους χαμηλότερους δασμούς στα προϊόντα από τον αναπτυσσόμενο κόσμο (μόλις 9,7%) πράγμα που καθιστά την αγορά τους την πιο προσβάσιμη ανάμεσα στις πλούσιες χώρες για τους παραγωγούς του Τρίτου Κόσμου. Αυτό είναι μια τεράστια ώθηση για την ανάπτυξη των εθνικών οικονομιών των φτωχότερων κρατών. Και πράγματι, το 46% των εισαγωγών των ΗΠΑ έρχεται από αναπτυσσόμενες χώρες. Να βράσω λοιπόν την ευαισθησία των Σκανδιναβών και λοιπών Ευρωπαίων όταν διατηρούν τέτοιους απαράδεκτους δασμούς. Τι να κάνω το ότι οι Δανοί δίνουν πολλαπλάσιο ποσοστό του ΑΕΠ τους σα βοήθεια όταν είναι μέσα στην πεντάδα με τις μικρότερες εισαγωγές από των αναπτυσσόμενο κόσμο;

Η πραγματική βοήθεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο δεν είναι να του προσφέρουμε μια άμεση βοήθεια, ένα εμβόλιο ή ένα πιάτοφαί. Είναι να βοηθήσουμε να στήσουν οικονομίες υγιείς που θα μπορούν από μόνες τους να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής όσως υποφέρουν. Και τα παραδείγματα είναι πολλά και πετχυμένα. Οι χώρες πχ της Ανατολικής Ασίας έχουν ξεφύγει οι περισσότερες (δε μιλάμε για τη Λαοκρατική -ο Θεός να την κάνει- Δημοκρατία της Βορείου Κορέας) από τον κύκλο της ανέχειας και προσφέρουν στους πολίτες τους πλέον υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, διαβίωση κτλ) ανεπτυγμένων χωρών χάρη στον εξαγωγικό προσανατολισμό τους (αρχικά αγροτικός που δημιούργησε τις δυνατότητες να γίνει πλέον βιομηχανικός). Γι’αυτό η Ανατολική Ασία είναι η μόνη περιοχή που έχει υπερκαλύψει τους στόχους που θέτει ο ΟΗΕ για την ανάπτυξη ενώ οι υπόλοιποι, παρά τη βελτίωση, ακόμα υστερούν.

Αντίθετα, αυτό που δυσκολεύει αφάνταστα την προσπάθεια για ανάπτυξη είναι οι επιδοτήσεις στα αγροτικά κυρίως προιόντα του ανεπτυγμένου κόσμου. Όχι το μεγάλο κεφάλαιο, οι ιμπεριαλιστές που πίνουν το αίμα του κόσμου με το καλαμάκι, αλλά όλοι εκείνοι οι αντιπαραγωγικοί "παραγωγοί" που ζητούν κλειστές αγορές και προστατευτισμούς. Αυτό που επιτυγχάνουν οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης είναι να στερούν την πρόσβαση στους φτωχούς παραγωγούς σε ανεπτυγμένες αγορές και έτσι η διατήρηση των ανισοτήτων. Και έχουν και το θράσσος μετά να μιλάνε τη φτώχεια και την πείνα στον Τρίτο Κόσμο.

Μία απλή σύγκριση των χρημάτων που ξοδεύει η Ε.Ε. για να επιδοτεί τους αντιπαραγωγικούς (αλλά αρκετά δυναμικούς σε διαδηλώσεις και σε μπλόκα) αγρότες της σε σχέση με τη βοήθεια στην Υποσαχάρια Αφρική (αρκετά λογικό αφού οι αφρικανοί αγρότες δεν μπορούν να κλείσουν την Βιοκαρπέτ, ούτε το μισό γαλλικό οδικο δίκτυο όπως ο ανεκδιήγητος Μποβέ)!

11 σχόλια:

θοδωρής είπε...

Σκόπιμα ή όχι, δεν έχει τόση σημασία, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά ότι α) για την κατάσταση της Αφρικής ευθύνη φέρουν οι αποικιοκρατικές πολιτικές των δυτικών κυβερνήσεων και β) απαραίτητος όρος προόδου είναι η καταπολέμηση των διεφθαρμένων κυβερνήσεων των αφρικανικών κρατών με τις οποίες συναλλάσσεται, όταν δεν υποστηρίζει ανερυθρίαστα η Δύση.

Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αποδεικνύεται ότι μπορούν να παίξουν έναν καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση της εφαρμοσμένης πολιτικής των ισχυρών. Το ότι θα τεθεί το θέμα στην Σύνοδο των 8, είναι αποτέλεσμα τέτοιων πιέσεων.

Το άνοιγμα υγιών αγορών είναι ο ένας δρόμος, ο οποίος πρέπει να στρωθεί με ηθική. Κι όχι με σκοπό την δημιουργία ενός νέου καταναλωτικού κοινού προς τέρψη των πολυεθνικών.

Σε αυτό πρέπει να κατευθυνθούν οι κυβερνήσεις της Δύσης.

kouk είπε...

Η ιδέα ότι οι δυτικές αποικιακές πολιτικές ευθύνονται για τα δεινά της αφρικής είναι πολύ δελεαστική, ίσως γιατί είναι και κατά ένα μέρος αληθής. Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα:

Η ιστορία δικαιολογεί όσους στην βάση κάποιας ηθικής δηλώνουν ότι η Δύση "χρωστάει" στην Αφρική, αφού η Αφρική ήταν, απλοϊκά μιλώντας, υπό την κηδεμονία της Δύσης και με την δύναμη έρχεται και η ευθύνη κ.οκ. Όμως τι ακριβώς στις δυτικές πολιτικές ήταν που ζημίωσε την Αφρική; Πρέπει να το απαντήσουμε αυτό ξεκάθαρα για να έχουμε μια ιδέα του μέτρου στο οποίο "χρωστάμε" στην Αφρική καθώς και για να ξέρουμε τι να μην επαναλάβουμε.

Ένα πράγμα είναι αυτό που λες, ότι εγκαθιδρύθηκαν διεφθαρμένα καθεστώτα. Οι λόγοι για αυτό μπορεί να ήταν από την επίτευξη κάποιου γρήγορου κέρδους μέχρι την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών στρατηγικών (απώθηση του κομμουνισμού π.χ.).

Αυτό για μένα υποδηλώνει ένα πράγμα: δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις Αφρικανικές χώρες ώς χρήζουσες κηδεμονία. Φυσικά και δεν πρέπει να βοηθάμε τυρρανικά καθεστώτα αλλά ούτε και να τιμωρούμε τους αφρικανικούς λαούς επειδή έχουν τέτοια καθεστώτα. Αν κάποιον θα έπρεπε να τιμωρήσουμε αυτοί θα ήμασταν εμείς που τα βάλαμε εκεί. Γι'αυτό πρέπει να ανοίξουμε τον δρόμο στις Αφρικανικές χώρες, δέχοντας τις ως αυτό που είναι και ταυτόχρονα βοηθώντας τις εκεί που χρειάζεται (AIDS π.χ.).

Άρα συμφωνώ εν μέρη με το (α) σου αλλά διαφωνώ με το (β). Άλλο το να πάψουμε να συμμετέχουν οι δυτικές κυβερνήσεις στην διαφθορά της Αφρικής και άλλο να καταπολεμήσουμε ενεργητικά την Αφρικανική διαφθορά παύοντας να συναλλασόμαστε με αυτά τα κράτη (και κατά συνέπεια με τους λαούς αυτών των κρατών).

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με το τι χρωστάμε στην Αφρική, πιστεύω ότι έχει υπωθεί και άλλη φορά ότι η αποικοιοκρατία ήταν κατάφορη κλοπή! Οι Ευρωπαίκές αποικιοκρτικές δυνάμεις με το έτσι θέλω αφαίμαξαν ορυκτό και επίγειο πλούτο καθώς και γενιές ολόκληρες από δωρεάν εργατικό δυναμικό. Όταν αυτές οι χώρες απελευθερώθηκαν το 1960 οι περισσότερες και την υπόλοιπη δεκαετία όλες δεν υπήρχε καμιά απολύτως βάση ή υποδομή πάνω στην οποία να στηριχτεί η νέα ανάπτυξη της χώρας.

Σχετικά με την προτροπή του συγγραφέα του άρθρου, όντως χρειάζεται ενίσχυση των οικονομιών των κρατών αυτών αγοράζοντας προίόντα. Το ίδιο άλλωστε έλεγαν και οι χώρες της ΝΑ Ασίας όταν πλήγησαν από το τσουνάμι στην ITB και σε άλλες τουριστικές εκθέσεις(στείλτε μας τουρισμό, όχι ελεημοσύνη). Όμως χρειάζεται και η απαλοιφή των δυβάχτατων χρεών διότι αλλιώς η ανάπτυξη των χωρών είναι υποθηκευμένη στους μεγαλοδανειστές τους. Χρειάζεται η αποστολή π.χ. έμψυχου δυναμικού που θα οργανώσουν την εκεί παραγωγή και θα αρχίσει η προσπάθεια εναρμόνησης με τα Ευρωπαϊκά στάνταρ. Αρκεί όμως μην υπάρξει δεύτερο "αποικιοκρατικό ρεύμα" από τις πολυεθνικές που θα πνίξουν την νέα οικονομία των χωρών αυτών λόγω του άνισου ανταγωνισμού τους.

kouk είπε...

turqoise_noir, ότι έγινε κλοπή έγινε, όμως η αποικιοκρατία άφησε και ωφέλη στις χώρες (όπως τεχνική υποδομή). Συνεπώς αν και δεν δικαιολογείται η κλοπή καθεαυτή, δεν είναι τόσο ξεκάθαρο ποιό είναι το χρέος που ωφείλεται.

Σχετικά με νέα αποικιοκρατία.
Ειδικά οι πολυεθνικές μπορούν, αν δεν μπαίνουν τεχνητά εμπόδια, να στέλνουν κάθε τομέα της παραγωγής τους στο αντικειμενικά πιο ανταγωνιστικό χώρο. Έτσι η Μαλαισία ανταγωνίζεται στα ίσα την Ευρώπη στους τομείς όπου είναι πιο ανταγωνιστική (εργατικό δυναμικό). Δεν βλέπω γιατί μια πολυεθνική θα "πνίξει" την νέα οικονομία μιας χώρας. Οι πολυεθνικές δεν έχουν λόγο να "ανταγωνίζονται" τις χώρες του τρίτου κόσμου. Έχουν κάθε λόγο όμως να τις επιλέξουν όταν είναι η συμφέρουσα επιλογή, πράγμα που στην τελική ανάλυση ωφελεί τις χώρες αυτές. Ο άνισος ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ των "προνομιούχων" δυτικών χωρών με τους επιλεκτικούς δασμούς και τους προστατευτισμούς τους.

S G είπε...

τυρκουαζ αυτο που ονομαζεις αποικιοκρατικο ρευμα των πολυεθνικων ειναι στην πραγματικοτητα η μεγαλυτερη ελπιδα μιας φτωχης χωρας. Οι αμεσες ξενες επενδυσεις μπορουν να φερουν την αναπτυξη πολυ πιο γρηγορα απο την ενδογενη συσσωρευση κεφαλαιου σε μια κλειστη οικονομια.

"Χρειάζεται η αποστολή π.χ. έμψυχου δυναμικού που θα οργανώσουν την εκεί παραγωγή και θα αρχίσει η προσπάθεια εναρμόνησης με τα Ευρωπαϊκά στάνταρ."

αυτο ακριβως κανουν οι πολυεθνικες. Το δημοσιο ειναι φυσικα ανικανο να το κανει. Τι θες, δημοσιοι υπαλληλοι ναπανε στην Αφρικη για να τους πουν πως να δημιουργησουν μια νεα Μαικροσοφτ ή ΝΙΚΕ? Αυτο ειναι αστειο βεβαια...
Και η με το ζορι εναρμονιση με τα ευρωπαϊκα στανταρ ειναι μια κλασικη πλανη. Δεν ειναι ολες οι χωρες καλες την ιδια στιγμη στα ιδια πραγματα. Μια χωρα με χαμηλα εργατικα πχ θα ειναι καλυτερη στην κλωστουφαντουργια αποτι στην παραγωγη λογισμικου. Καθε χωρα επικεντρωνεται εκει που εχει συγκριτικο πλεονεκτημα (συγκριτικα με τους αλλους τομεις που μπορει να παραξει). Και ο αρμοδιος να κρινει που ειναι το πλεονεκτημα ειναι βεβαια ο ελευθερος επιχειρηματιας που ξερει να βγαζει κερδος, οχι το κρατος.

Ανώνυμος είπε...

Προς Κουκ: δεν ανταγωνίζεται η Μαλαισία την Ευρώπη, δηλαδή το σύνολο των επιχειρήσεων της, αλλά οι πολυεθνικές που εδρεύουν στη Μαλαισία. Το αν η ΙΒΜ αποφασίσει να παράξει το χ Η/Υ στη Μαλαισία αυτό θα οφελήσει την ΙΒΜ κατά κύριο λόγο και όχι τη Μαλαισία καθ ολοκληρία.

Προς Σ Γ: Για άλλη μια φορά εμπίπτει το ζήτημα του τι είναι καλύτερο, το εγχώριο ή το ξένο κεφάλαιο ή και τα δύο. Σέ γενικές γραμμές καθής δικαιούται να έχει τη γνώμη του, όμως στην περίπτωση των κρατών του τρίτου κόσμου έχει ιδιαίτερη σημασία να γίνει ο κάτοικος της χώρας επιχειρηματίας και όχι υπάλληλος διότι το κέρδος θα μένει στη χώρα του και πολύ πιθανό να επανεπενδύεται. Η π.χ. ΝΙΚΕ αντίθετα έχει πιο πολλές πιθανότητες να επενδύσει εκεί που τη συμφέρει ανεξαρτήτου εθνικότητας.

Η δύση αυτό που μπορεί να κάνει είναι να προμηθεύσει την κατάλληλη τεχνογνωσία και μεθόδους διόικησης παραγωγής ούτως ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα όπως η παιδική εργασία και εργασία ανασφάλιστων για μισθό πείνας. Τα προίόντα θα είναι προτίστως εφάμιλα των ευρωπαϊκών και θα κατασκευάζονται με ευρωπαϊκούς εργασιακούς όρους παραγωγής και ύστερα θα εισαχθούν.

Roark είπε...

Η αποικιοκρατία δεν έβλαψε καμία χώρα του Τρίτου Κόσμου. Καμία δεν βρέθηκε σε χειρότερη μοίρα όταν έφυγαν οι αποικιοκράτες σε σχέση με το πώς την βρήκαν. Αντίθετα, όσο πιο αργά έφυγαν τόσο καλύτερη είναι η κατάστασή τους.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι τραγικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν την ανεξαρτητοποίηση με μια γκάμα από άσχετους ερασιτέχνες μέχρι αδίστακτους δικτάτορες. Εκεί αναπτύχθηκε η διαφθορά και η διάλυση του κράτους, ενώ οι αποικιοκράτες (ειδικά οι Άγγλοι) είχαν αφήσει πολύ καλές υποδομές δημόσιας διοίκησης (πολύ κοντινό μας παράδειγμα καλής δημόσιας διοίκησης είναι η Κύπρος, κληρνομιά των Βρετανών, σε σύγκριση με μας και τα χάλια μας).

Τι πάει να πει την Μαλαισία καθ'ολοκληρία; Να χαρίζει η ΙΒΜ χρήματα στην Μαλαισία; Είναι μια σχέση αμοιβαίας ωφέλειας, και για την ΙΒΜ και για την Μαλαισία.

S G είπε...

αυτο με τις υποδομες ειναι αληθεια. Σημαντικοτερο απο τις υποδομες το νομικο συστημα που αφηναν οι Αγγλοι. Στις οικονομετρικες μελετες, ο δεικτης "αγγλικη αποικια" ειναι θετικος. Δηλαδη ceteris paribus μια αγγλικη αποικια ειναι πιο πλουσια απο μια αλλη χωρα. (συγκρινετε Χονγκ Κονγκ, Μακαου με Κινα/ Κυπρο με ελλαδα/ ΗΠΑ με Αργεντινη κ.ο.κ.)

αλλα συχνα καναν το λαθος οι αποικιοκρατες και αφηναν πισω τους κρατη χωρις καμμια συνοχη. Αυτα τα ανομοιογενη κρατη (και οι πλουσιες πρωτες υλες) οδηγησαν σε εμφυλιους οι οποιοι εχουν κοστισε τοοοοσο πολυ στην Αφρικη.

Για την καταρα των πρωτων υλων να προσθεσω οτι πριν καποιους μηνες στο Σαο Τομε ανακαλυψαν πετρελαιο. Μια βδομαδα μετα εγινε πραξικοπημα!

αυτο που λες τυρκουαζ για τις επενδυσεις δεν εχει νοημα. Το καλυτερο ειναι οι καλυτερες επιχειρησεις ανεξαρτητως εθνικοτητας να επενδυουν στην χωρα σου. Οχι να βαφτιζεις καποιον αχρηστο, "επιχειρηματια", δινοντας του λεφτα. Αυτο οδηγει σε διαφθορα (ποιος θα ειναι ο επιχειρηματιας?), αναποτελεσματικοτητα, χαμηλοτερη τεχνολογια και γενικα υπαναπτυξη.

Roark είπε...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που άφησαν οι αποικίες ήταν τα τεχνητά σύνορα, όχι η "εκμετάλλευση".

Αν και φέρουν ευθύνη και οι επόμενοι που διατήρησαν τα σύνορα με τον χάρακα που δημιουργήθηκαν μεταξύ αποικιακών κατατήσεων, όχι λαών.

Ανώνυμος είπε...

"Η αποικιοκρατία δεν έβλαψε καμία χώρα του Τρίτου Κόσμου"

Αλήθεια; Θα σας υπενθυμίσω ότι οι αποικιοκράτες Ολλανδοί μπόερς και Άγγλοι εφάρμοσαν το απάρτχαίντ και εκμετταλεύτηκαν τις πλούσιες πρώτες ύλες καθαρά για ίδιον όφελος.

Οι Ισπανοί είναι σήμερα υπεύθηνοι για σφαγές εκατομυρίων Ινκας, Αζτέκων, Μάγιας και άλλων λαών και για την εισαγωγή μαύρων δούλων από την Αφρική. Μάλιστα η καταστροφή ήταν τόσο μεγάλη ώστε τα απομεινάρια του πολιτισμών αυτών των λαών χωράνε σε μια απλή αίθουσα μουσείου. Δε θα αναφερθώ δε για εγκλήματα όπως την διάδοση ασθενειών και γενοκτονίες που έγιναν τότε γιατί τα γράφουν πολύ καλά τα ιστορικά βιβλία! Ψέματα;

Οι Άγγλοι, πιο 'πολιτισμένοι', εφάρμοσαν το σύστημα του indirect rule κατά το οποίο υποτίθεται ότι επέτρεπαν στους Ινδούς να συμμετέχουν στην δημόσια διοίκηση και υπηρεσίες αλλά μόνο στις χαμηλότερες βαθμίδες, διορίζοντας Άγγλους στις ανώτερες. Ψέματα;

Οι Γάλλοι, αφού απομυζησαν ότι μπορούσαν από το Βιετνάμ, άρχισαν τον πόλεμο που ρήμαξε όλη την ΝΑ Ασία για 20 χρόνια και στοίχισε εκατομύρια ζωές! Κι αυτό ψέματα;

Αυτά σχετικά με το: "Καμία δεν βρέθηκε σε χειρότερη μοίρα όταν έφυγαν οι αποικιοκράτες σε σχέση με το πώς την βρήκαν".

Όσο για τις πρώην Αγγλικές αποικίες, οι ΗΠΑ δεν έγιναν πρώτη δύναμη επειδή ήταν κατεχόμενες από τους Άγγλους, αλλά από την πρωτοφανή εισροή μεταναστών και εγκόλπωσή τους στην κοινωνία, το απίστευτο έργο τους, την αφθονία πρώτων υλών, κ.α. Οι υπόλοιπες αποικίες τους εργάστηκαν σκληρά για να γίνουν πλουσιότερες. Και ο Καναδάς το ίδιο.

Το μόνο θετικό της Αγγλικής και Γαλλικής αποικιοκρατίας είναι ότι για τα μάτια του κόσμου πολλοί μαύροι σπούδασαν σε ΑΕΙ όπως Cambridge, Sorbonne κ.α. Σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις ζημιές που προξένησαν.

Όσο για το: "Είναι μια σχέση αμοιβαίας ωφέλειας, και για την ΙΒΜ και για την Μαλαισία", ποίος είναι πιο κερδισμένος από τη σχέση αυτή και κατά πόσο; Και ποιός συνισφέρει περισσότερο; Μια εταιρία ή μια χώρα ολόκληρη που θέτει άμψυχο και άψυχο υλικό στην υπηρεσία της εταιρίας;

S G είπε...

"οι ΗΠΑ δεν έγιναν πρώτη δύναμη επειδή ήταν κατεχόμενες από τους Άγγλους, αλλά από την πρωτοφανή εισροή μεταναστών και εγκόλπωσή τους στην κοινωνία, το απίστευτο έργο τους, την αφθονία πρώτων υλών, κ.α."

για την αφθονια πρωτων υλων τα χω πει, μην τα ξαναλεμε (ασε που οι ΗΠα δεν εχουν τοσες). Η Αργεντινη με πολυ πιο πλουσιο υπεδαφοες πως τα κανε σαν τα μουτρα της?

η καλη αποδοχη των μεταναστων και το οικονομικο συστημα των ΗΠΑ οντως συνετελεσαν στην επιτυχια τους. Μαλιστα να πω οτι πριν 100 χρονια ολοι προεβλεπαν οτι οι ΗΠΑ θα καταστραφουν γιατι εισαγουν γυφτους Νοτιοευρωπαιους (ιταλους, ελληνες) και πολωνους ενω χωρες σαν την Αργεντινη θα πανε μπροστα επειδη εισαγουν Γερμανους...
Το ποιος απετυχε ειναι προφανες σημερα και η διαφορα των δυο χωρων δεν ηταν αλλη απο την φιλελευθερη, ευνομουμενη πολιτεια που κληροδοτησαν οι Αγγλοι στις ΗΠΑ και σε σχεδον ολες τις αλλες αποικιες τους.

"ποίος είναι πιο κερδισμένος από τη σχέση [μαλαισιας-ΙΒΜ] και κατά πόσο; Και ποιός συνεισφέρει περισσότερο;"

ξερω γω? εσυ ξερεις? (εχεις καποια θεωρια της αξιας που δεν ξερω? υπαρχει λογος να μην πιστευω στις αξιες που δινει η αγορα αντικειμενικα και μεσω των τιμων?). Ενα ειναι σιγουρο, ειναι μια ελευθερη σχεση. Αν η Μαλαισια δεν γουσταρει πεταει την ΙΒΜ εξω. Αν η ΙΒΜ βαρεθει, τα κουβαδακια της και σαλλη παραλια...

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock